KEÇİBORLU

ULAŞIM:

            Keçiborlu, tüm yolların kavşak noktasında bulunmaktadır. Ankara-İstanbul-İzmir Demiryolu ilçeden geçmektedir. Ankara ve İstanbul yollarını birleştiği noktada olması ulaşım kolaylığı yakalamaktadır. Keçiborlu’nun Isparta il merkezine uzaklığı 40 kilometredir.

Mahalli idareler: İlçeye bağlı olarak belde sayısı 4’tür. Köy sayısı ise 12 köy bulunmaktadır. Keçiborlu belediyesi, Aydoğmuş belediyesi, Kılıç belediyesi, Senir belediyesi, Güneykent belediyesidir.

DOĞAL YAPI:

            Keçiborlu ilçesi, doğusunda Isparta Merkezi ilçe, batısında Afyon ilinin Dinar, Dazkırı, Başmakçı ilçeleri, kuzeyde Uluborlu ilçesi, güneyinde Burdur ili ve Burdur gölü ile çevrilmiştir. Yüzölçümü 565 kilometrekaredir.

            İlçedeki Dağlar Batı Toros dağlarının kuzey uzantılarıdır. En yüksek zirvesi 1890 metre ile en yüksek Akdağ’dır. Göktepe, Gözlektepe, Kemer tepe ilçeyi çevreler.Güney ve doğu tarafında bulunan Kılıç, Senir, gümüşgün düzlükleri ilçenin önemli ovalarıdır.

            Keçiborlu ilçesi doğal bitki örtüsü yönünden zengin değildir. Kış yağışları ile oluşan ve yazın kuruyan küçük derelerden başka akarsuyu yoktur. Burdur gölünün 22 kilometrelik kıyı şeridi Keçiborlu ilçesi sınırları içerisinde kalmaktadır.

            Kara iklimine sahip olup, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve yağışlı geçmektedir. Yağışlar kış ve bahar aylarında yoğun olup, yıllık yağış ortalaması metrekareye 615 milimetredir.

TURİZM:

            Keçiborlu ilçesi ile ilgili tarih öncesi ve tarih çağlarına ait bilgiler incelemeler günümüzde tam olarak açıklığa kavuşmuş değildir. Buna rağmen Keçiborlu Psidya yöresinin yerleşme tarihi öncesinde mezolotik çağda Gümüşgün yakınlarında Penefe M. Liusi’in, Şevket Aziz Kansu’nun yaptığı kazılarda ele geçen buluntular o çağlarda bu bölgede yaşandığı doğrulanmaktadır. Keçiborlu. Adına söylentiden ileri yazılı belgelere dayanan sağlıklı bir bilgi bulunmaktadır.

            Günümüzdeki Keçiborlu ilçesinde korunmakta olan Keçiborlu Höyüğü, Kılıç Höyüğü, Kılıç Fari Harabeleri, Fadıllı harabeleri, Güneykent şehir kalıntıları, Sinanbey Camii, Senir Hacı Osman Camii, Gümüşgün Sinan Dede Türbesi eski çağlardan kalan eserler ve yerler olarak görülmektedir. Keçiborlu’da yerleşim bölgesi olarak Antalya’yı Ankara-İstanbul-İzmir gibi büyük şehirlere bağlanan karayolu üzerinde istifade etmesi için uygun bir ortam mevcuttur. Bu gün turizmi canlı tutan etkenlerin başında gelen tarihi yapıların az olmasına rağmen kazı ve inceleme çalışmaları yapıldığı taktirde fevkalade zengin bir tarihi eserler zincirine sahip olduğu görülecektir. Tabii güzellikleri piknik ve mesire yerleri göletler ve burdur gölü çevresi iç turizmi canlandırmıştır.          

İlçenin mesire   ve yayla turizm yerleri:  Söğut dağı yaylası, Koru yaylası, Fadıllı yaylası, Taşoluk yaylası, Güneykent, Uzundere piknik yeri ve göleti, Keçiborlu göleti, Boyralı Sini yaylası, Aydoğmuş Akdağ yaylası, Senir, Tepecik ve Ardıçlı köyleri, Burdur gölü kenarı plaj sahası ile güvercinlik mağarasıdır.

KÜLTÜR VARLIKLARI:

            Fari(Baris): Kılıç kasabasının kuzeyinde bulunan şehir bugün toprak altındadır. Bazı araştırmacılar Baris’in burada olduğunu ileri sürmektedirler. Toprak üzerinde herhagi bir kalıntı yoktur. Şehrin mimarisine olduğu sanılan bazı taş bloklar kasabanın çeşitli yerlerinde bulunmaktadır.

            Kılıç Höyük: Kılıç kasabasının 2 kilometre doğusundadır. 150X200 metre boyutlarında, 7 metre yüksekliktedir. Tunç çağı keramikleri vardır.

            Keçiborlu Höyük: Keçiborlu-Isparta karayolunun dörtyol kavşağın 1 kilometre kuzeydoğusundadır. 5 Metre yükseklikte olup, Eski Tunç çağı yerleşimi vardır. Ayrıca ilçenin Güneykent kasabasında Kalburcu mevkiinde bir kale kalıntısı vardır. Kınık mevkiinde de bazı bina temel kalıntıları vardır. Kalburcu mevkiinde 17.yüzyılda 16 hanelik bir köy olduğu bilinmektedir.

EKONOMİK DURUM:

            Keçiborlu ekonomisi sanayi başta olmak üzere tarım, hayvancılık, el sanat ve ticaretten oluşmaktadır. Kükürt Madeni Keçiborlu’nun yıllarca ekonomik kaderini çizen bir etkendir. Tarım da gülcülük, el sanatlarında halıcılık Keçiborlu denince ilk akla gelen gelir kaynaklarıdır.

            Geçtiğimiz yıllarda madencilik alanında ülkedeki tek tesis olan Etibank Keçiborlu

Kükürt Fabrikası en büyük işçi istihdamını yapmakta idi. Ancak bir KİT kuruluşu olan bu tesis maden rezervinin azalması ve maliyetlerin dünya fiyatlarının birkaç misli üzerine çıkmasıyla 1994 yılında Hükümetimizce kapatma kararı alınmış ve tasfiyesine 1994 yılı ikinci yarısından sonra başlamıştır.1993’te ekonomik politikalar sonucu aşırı derecede eleman çıkartılması olmuştur. 01.01.1995’te Keçiborlu Maden Müdürlüğü olarak değişmiştir.

            İlçe nüfusunun %60’ı tarım ve hayvancılıktan temin etmektedir. Başata elmacılık, kiraz, kayısı, vişne, ayva, erik sebzecilik olarak; domates, biber, patlıcan, soğan, kabak, fasulye, bamya, salatalık, ıspanak ve marul yetiştirilmektedir.

            Hayvancılık ilçe halkının önemli gelir kaynaklarından biridir. Yıllar itibari kanatlı, küçükbaşı ve besi sığırcılığında azalma olurken süt sığırcılığında artış olmuştur. Özellikle süt ve besi sığırcılığında kültür ırkı hayvanlar mevcuttur.